مریم آخوندی؛ داریوش افضلی؛ علی مصطفوی
چکیده
در این مطالعه نانوکامپوزیت اکسید آهن/ استات سلولز به روش الکتروریسی تهیه و عملکرد آن در حذف آرسنیک مورد ارزیابی قرار گرفت. در اینجا نانوذره اکسید آهن معناطیسی پوشش داده شده با اسید اولئیک به روش هم رسوبی سنتز و در محلول استات سلولز قرار داده شد. این محلول پلیمری برای تشکیل الیاف نانوکامپوزیت الکتروریسی شد. غشای نانوکامپوزیت استات ...
بیشتر
در این مطالعه نانوکامپوزیت اکسید آهن/ استات سلولز به روش الکتروریسی تهیه و عملکرد آن در حذف آرسنیک مورد ارزیابی قرار گرفت. در اینجا نانوذره اکسید آهن معناطیسی پوشش داده شده با اسید اولئیک به روش هم رسوبی سنتز و در محلول استات سلولز قرار داده شد. این محلول پلیمری برای تشکیل الیاف نانوکامپوزیت الکتروریسی شد. غشای نانوکامپوزیت استات سلولز/اکسید آهن توسط SEM و FTIR مورد بررسی قرار گرفت. خواص مغناطیسی نانوالیاف کامپوزیت با استفاده از آنالیز مغناطیس سنجی نمونه ارتعاشی مشخص شد. این نانوکامپوزیت برای حذف یون های آرسنیک از محلول آبی مورد استفاده قرار گرفت. آزمایشهای جذب برای مطالعه رفتار جذب یونهای آرسنیک به عنوان تابعی از pH، زمان تماس و غلظت اولیه انجام شد. نتایج تجربی نشان داد که حداکثر ظرفیت غشای نانوکامپوزیت استات سلولز- اکسید آهن برای حذف آرسنیک از 0.36 میلی گرم بر گرم در pH=9 است. برای بررسی بهتر مکانیسم جذب، دو مدل ایزوترم لانگمویر و فروندلیچ مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس نتایج، داده های جذب به خوبی با ایزوترم لانگمویر مطابقت دارد. قابلیت استفاده مجدد از غشای نانوکامپوزیت برای چندین فرآیند جذب و دفع در محیط های اسید و باز مورد بررسی قرار گرفت .
